şair değilim, öykülerim yok, felsefeden de anlamam.
tekrar tekrar denediğim şeyler üzerine.
her zamanki sabahlardan biraz daha farklı bir sabah, biraz daha bezgin bugün güneş, biraz daha sahiplenici bir gökyüzünde süzülüyor bütün gri bulutlar. pencereye doğru hafif adımlarla yürüyorum, kirden görünmez olmuş camın arkasındaki çam ağacına gidiyor gözlerim. camın önüne en son […]
-itiraftır hatırla, henüz birkaç günlükken hıçkıra hıçkıra ağladığın zamanları hatırla. küçük akciğerine bile yetiremediğin kesik kesik nefeslerini, bulanık gören gözlerini, aydınlığın delice seni rahatsız edişini. hatırla, sen kötü bir ailede doğmadın.senin annen ve baban kötü insanlar değildi!sahi kötü neydi, kimdi?hatırla,insanları […]
bugün yine pencerenin yanında, aynanın karşısında oturuyorum. yine yan binadaki yaşlı adamın perdesi tamamen açık ve televizyonda her ne varsa naklen karşımda. bugün, benim evimin oturma odası senin evinde mutfağa karşılık, bugün senin banyon benim yatak odam. bugün senin kırmızın […]
Rezil olmak, düşündüğümüz kadar ya da bize asırlardır anlatıldığı/hissettirildiği kadar kötü bir şey midir? Sorusu üzerine gideceğimiz, düşüneceğimiz okunması gayet kısa sürecek bir yazı ile -ve belki serisi- rezil olmanın inceliklerine eğileceğiz.
İçindeki sorgular bazen dışarı vuracaklar kendilerini ve o zaman şimdiki seni daha iyi anlayabilmek adına, gelecekteki sen’e ufak notlar bırakacaksın kendinden. İşte onlardan biri, işte kendine bir not. varlıktan ötesi: insan ve sen.
Büyük törenlerle tanrılara adaklar adadığımız, savaş meydanlarında gece gündüz demeden savaştığımız, merhaba:dünya diyerek kapısını araladığımız gezegenimizi, carl sagan ile birlikte hoşça kal dünya diyerek kapatıyoruz.
mekan kayması: benzetme sanatının, sanat için mi yoksa senin için mi olduğuna dair edebi bir bakış açısıyla sitenin bozkırlarında çiçek açıyor.